Mysterieuze leegte
De Chirico raakte aan het begin van de 20ste eeuw sterk geïnspireerd door de teksten van filosoof Friedrich Nietzsche. Het gevoel en de mystiek uit zijn teksten probeerde hij om te zetten in schilderijen. In 1910 verhuisde hij van München naar Florence waar hij zijn eerste metafysische schilderij creëerde: ‘The Enigma of an Autumn Afternoon’. Het was het eerste werk uit zijn serie Italiaanse stadspleinen waaraan hij later een groot deel van zijn roem te danken zou hebben. Kenmerkend voor deze schilderijen is de mysterieuze leegte en verlatenheid die de pleinen uitstralen: alsof je een soort droomwereld binnenstapt. De Chirico was daarmee ook van grote invloed op de latere surrealisten; hij was deze stroming al ver vooruit. De surrealisten bejubelden zijn stijl, maar toen De Chirico in de jaren ’20 meer geïnteresseerd raakte in de Renaissance en de Barok, keerden ze hem al snel de rug toe.
Rondslingerende verftubes
Een bezoek aan het Casa-Museo Giorgio de Chirico biedt een uniek kijkje in het leven van deze kunstenaar. Het jaren ‘50 meubilair en de klassieke 17de-eeuwse architectuur maken deze plek fascinerend. De eerste verdieping werd door De Chirico voornamelijk gebruikt om bezoek te ontvangen en recepties te houden. Marmeren tafels, damasten gordijnen en gouden lijsten dragen bij aan een luxe en klassieke sfeer. In het huis hangen voornamelijk werken uit de periode 1940-1950, inclusief enkele zelfportretten en een portret van zijn vrouw Isabella. De tweede verdieping is intiemer: dit zijn de privé-vertrekken van de schilder, waaronder slaapkamers en zijn atelier. Deze laatste is zoveel mogelijk teruggebracht in originele staat en het meest indrukwekkend. Rondslingerende tubes verf en het originele palet van De Chirico laten het lijken alsof de schilder elk moment de kamer binnen kan komen om zijn werk te hervatten. Op de derde verdieping ligt een groot terras: hier pauseerde De Chirico vaak tijdens het werken, en als u hier staat begrijpt u waarom. Het uitzicht over Rome is fenomenaal!